فهرستی از تانسورهای «N» را در امتداد بعد اول به هم پیوند میدهد.
همه تانسورهای ورودی باید در بعد اول اندازه 1 داشته باشند.
به عنوان مثال:
# 'x' is [[1, 4]]
# 'y' is [[2, 5]]
# 'z' is [[3, 6]]
parallel_concat([x, y, z]) => [[1, 4], [2, 5], [3, 6]] # Pack along first dim.
تفاوت بین concat و parallel_concat این است که concat نیاز دارد که همه ورودیها قبل از شروع عملیات محاسبه شوند، اما نیازی نیست که اشکال ورودی در طول ساخت نمودار شناخته شوند. Concat موازی قطعات ورودی را به محض در دسترس شدن در خروجی کپی میکند، در برخی شرایط این میتواند یک مزیت عملکردی ایجاد کند. روش های عمومی
خروجی <T> | asOutput () دسته نمادین یک تانسور را برمیگرداند. |
استاتیک <T> ParallelConcat <T> | |
خروجی <T> | خروجی () تانسور به هم پیوسته. |
روش های ارثی
روش های عمومی
خروجی عمومی <T> asOutput ()
دسته نمادین یک تانسور را برمیگرداند.
ورودی های عملیات TensorFlow خروجی های عملیات تنسورفلو دیگر هستند. این روش برای به دست آوردن یک دسته نمادین که نشان دهنده محاسبه ورودی است استفاده می شود.
عمومی ایستا ParallelConcat <T> ایجاد ( محدوده دامنه ، تکرارپذیر< عملوند <T>> مقادیر، شکل شکل)
روش Factory برای ایجاد کلاسی که یک عملیات ParallelConcat جدید را بسته بندی می کند.
مولفه های
محدوده | محدوده فعلی |
---|---|
ارزش های | تانسورهایی که باید به هم متصل شوند. همه باید دارای سایز 1 در بعد اول و یک شکل باشند. |
شکل | شکل نهایی نتیجه؛ باید برابر با اشکال هر ورودی اما با تعداد مقادیر ورودی در بعد اول باشد. |
برمی گرداند
- یک نمونه جدید از ParallelConcat